Veel verzekeraars adverteren met vaste waardedekkingen. Zonder dat er een taxatie aan de polis ten grondslag ligt, zou bij een gedekt totaal verlies de verzekerde som op de polis vast staan. Dit is helaas maar ten dele waar.
Verzekeraars vertellen er niet bij, dat zij het recht hebben af te wijken van deze vaste waarde indien zij “bovenmatigheid” kunnen aantonen. Kunnen zij aantonen dat de boot net voor het moment van het totaal verlies minder waard was dan de verzekerde som op de polis, dan hoeven zij niet van de verzekerde som uit te gaan. Zij zijn dan maar gehouden als basis van de schadeuitkering uit te gaan van de dagwaarde net voor het moment van het totaal verlies (indien de verzekerde som op de polis toereikend is). Ook als er geen vaste waardedekking op de polis staat, dan is dit het maximum, ook al staat er een hogere verzekerde som op de polis! Wij zijn dan ook van mening dat een vaste waardedekking weinig zekerheid geeft aan verzekerden.
Clausule taxatie geeft aanzienlijk meer zekerheid
Wilt u echt zekerheid hebben over de basis van de schadeuitkering bij een gedekt totaal verlies? Dan is een clausule deskundigentaxatie met verwijzing naar BW7:960 de enige juiste oplossing. Deze zekerheid kost echter wel geld: Het vaartuig dient hier namelijk voor getaxeerd te worden. Na overlegging van het taxatierapport krijgt u meestal voor 3 of 5 jaar deze zekerheid op uw polis.
Houdt u er rekening mee dat verzekeraars ook eisen stellen aan de expert welke het taxatierapport opmaakt? De meeste verzekeraars gaan akkoord met taxatierapporten welke zijn opgemaakt door een NVEP-/ of NIVRE aangesloten scheepsexperts.
